رستای دنیای ما

امشب آخرین شب همراهی من و تو باهمه...آخرین شبی که کش و قوسهای بدنت رو ,لگد پرونیات رو از زیر لایه های شکمم حس میکنم... دیگه حسابی جات تنگ شده و هراز گاهی با تکون نخوردنات دلم رو بدجوری میلرزونی.  لحظه دیدارمون نزدیکه خیلی خیلی نزدیکه ....  

 چیزی نمونده تا در آغوش گرفتنت. با همه سختیهای این روزای آخر  موقع خوابیدن و بلند شدن  میدونم دلم برای این روزها تنگ میشه. دلم برای لگدهای سفت و محکمت تنگ میشه....میدونم جات دیگه خیلی تنگ شده و این رو از حالتهای بدنت میفهمم  ولی صبر کن و به وقتش بیا نازگلکم. دوستت دارم ..

دیگه داریم به لحظه ورودت نزدیک و نزدیکتر میشیم. هیجان و استرس شیرینی همراهیم میکنه لحظه به لحظه که هم نگرانم میکنه و هم خوشحال. ورود یه عضو کوچولو که الان با ضربه های محکم و گاه و بیگاهش  به شکم  من خودنمایی میکنه چقدر میتونه زندگیمون رو تحت تأثیر بذاره!!؟؟؟  یواش یواش داریم مقدمات ورودت رو آماده میکنیم. دونه دونه وسایلت رو با کمک خواهری و سلیقه اون انتخاب کردیم و آماده ورودت شدیم... امروز کارای نهایی انجام میشه . تو فقط خوب رشد کن و به موقع بیا جان مادر!